Kolejna reguła kolizyjna, tj. lex specialis derogat legi generali, wskazuje, że norma szczególna uchyla normę ogólną. Aby zrozumieć działanie tej reguły należy zatem w pierwszej kolejności wyjaśnić, czym jest norma szczególna. W związku z tym wskazujemy, że przepisy szczególne to, jak podpowiada sama ich nazwa, normy, które doprecyzowują ogólne reguły wyrażone w innych przepisach bądź regulują wyjątki, w których zastosowanie mają inne reguły, niż wynikające z przepisów ogólnych. Działanie ww. reguły interpretacyjnej można zaobserwować na przykładzie art. 148 §1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553, ze zm., dalej „kk”), zgodnie z którym kto zabija człowieka podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Stosownie zaś do art. 148 §4 kk, kto zabija człowieka „pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami”, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W rezultacie art. 148 §4 kk, jako norma szczególna w stosunku do normy ogólnej wyrażonej w art. 148 §1 kk, uchyla stosowanie art. 148 §1 kk do przypadków wskazanych w przepisie szczególnym, czyli przypadków popełnienia zabójstwa w tzw. afekcie.
Te normy można stosować z momencie kiedy przepisy ze sobą kolidują.
Inna z zasad wykładni systemowej opiera się na założeniu, że system prawa jest niesprzeczny i zupełny, dlatego interpretując przepisy nie możemy doprowadzić do powstawania luk czy sprzeczności między przepisami. Aby zapobiec takim sytuacjom stosuje się przede wszystkim tzw. reguły kolizyjne.
Czy te dwa przepisy są ze sobą w kolizji? Nie. Więc ta reguła nie ma tu w ogóle zastosowania.