Pochwały od instruktora

[Cthulhu]

Bardzo mnie ciekawi pewna kwestia - czy instruktor chwaląc kursanta robi to, bo naprawdę tak uważa? Czy może jest to jakiś sposób zmotywowania go, który może mijać się z prawdą? Wiele razy czytałam jak to instruktorzy chwalą kursantów, a potem na egzaminie... noo, nie było tak kolorowo. Wiem, że stres robi swoje ale instruktor chyba powinien powiedzieć szczerze, czy kursant nadaje się na kierowce czy nie. I ostatnie pytanie - czy chwalenie kursanta jest dobrym rozwiązaniem? Czy może lepiej podchodzić do tego z dystansem, aby potem kursant po niezdanym egzaminie nie rozczarował się zbytnio?

[eragon]

Nie wiem co uważa "instruktor" o którym piszesz, ale ja nie chwalę kursanta..
Nie ma potrzeby, lepiej zostawić margines.. Do perfekcji jest zawsze daleko a nie potrzebnie popadłby w samozachwyt i zaraz potem robi się rzeźnia w szkoleniu..

[Cyryl]

ja miałem gościa, który nie wykazywał chęci do pracy, więc nie jeździłem z nim, jednak przez przypadek stało się, że miałem z nim jazdę dwa dni przed jego egzaminem.
po którejś tam mojej uwadze na temat jazdy zapytał:
- czy nie mógłby pan pochwalić mnie za to co zrobiłem dobrze?
- fantastycznie ustawił pan fotel i lusterka, ale egzamin, który jest pojutrze obejmuje trochę więcej!

natomiast jeżeli ktoś jeździ dobrze nie widzę przeciwwskazań, aby powiedzieć że dobrze to robi, ale zaznaczam:
- jeżeli pojedzie pan tak na egzaminie, będzie OK. ale egzamin to nie taka jazda jak dzisiaj i najczęściej zdający pokazują 60-70% swoich umiejętności, a czasem mniej.

[dylek]

Moje zdanie jest takie, że człowiek najszybciej uczy się na błędach... Siłą rzeczy więc, aby skutecznie uczyć należy pozwalać na jak największą samodzielność, co skutkuje błędami... Błędy się omawia, wytyka, koryguje, tym kategorycznym zapobiega interweniując.. itp.... i tak kandydat się uczy.
Niestety dla kursanta- łatwo doprowadzić do sytuacji, gdzie przez całe jazdy słyszy tylko: to źle, tamto źle..tu za późno, tam czegoś nie zrobiłeś itp, itd...
To motywujące do pracy nie jest.
Dlatego ja od dawien dawna staram się w tej beczce dziegciu znaleźć łyżkę miodu. Jak zrobi coś fajnie (np. sam zredukuje bieg pod górkę, czy też podczas rozpędzania się pod stromą fajnie "przeciągnie" na niższym zanim wrzuci kolejny itp) to staram się zauważyć pozytyw i go o tym poinformować - chwaląc.
Kursanci chętniej wtedy współpracują, więc ja mam łatwiej
Ale nigdy nie ściemniam...jak coś robi do kitu, to dotąd ma suszoną o to głowę, aż przestanie knocić. Więc u mnie nie ma obaw, że pójdzie na egzamin z fałszywym obrazem własnych umiejętności... Tak jest wg mnie najbardziej fair - ot tak po prostu.

[kolezankafilizanka]

Bardzo mnie ciekawi pewna kwestia - czy instruktor chwaląc kursanta robi to, bo naprawdę tak uważa? Czy może jest to jakiś sposób zmotywowania go, który może mijać się z prawdą? Wiele razy czytałam jak to instruktorzy chwalą kursantów, a potem na egzaminie... noo, nie było tak kolorowo. Wiem, że stres robi swoje ale instruktor chyba powinien powiedzieć szczerze, czy kursant nadaje się na kierowce czy nie. I ostatnie pytanie - czy chwalenie kursanta jest dobrym rozwiązaniem? Czy może lepiej podchodzić do tego z dystansem, aby potem kursant po niezdanym egzaminie nie rozczarował się zbytnio?

Nasz miał zasadę, że jak było źle, ochrzaniał, a jak nie mówił nic, to znaczy, że było dobrze. Jak w połowie kursu, po jakimś manewrze uśmiechnął się i powiedział: "Dobrze!", wiedziałam, że zasłużyłam, i mnie to na nowo zmytowywało. Mnie taka metodyka odpowiada.

Pytanie: "Czy się nadaję?" - zadałam mu po pierwszej jeździe (bo ja uważałam, że się nie nadaję), a on na to, że po takim czasie nie da się powiedzieć. Tak mnie ustawiał, abym sama oceniła, czy się nadaję: czy lubię prowadzić, czy potrafię oswoić się z coraz większym zakresem odpowiedzialności (bo coraz mniej mi podpowiada), czy panuję nad sobą i autem, jak jego tam nie ma (WORD).

[kolezankafilizanka]

Bardzo mnie ciekawi pewna kwestia - czy instruktor chwaląc kursanta robi to, bo naprawdę tak uważa? Czy może jest to jakiś sposób zmotywowania go, który może mijać się z prawdą? Wiele razy czytałam jak to instruktorzy chwalą kursantów, a potem na egzaminie... noo, nie było tak kolorowo. Wiem, że stres robi swoje ale instruktor chyba powinien powiedzieć szczerze, czy kursant nadaje się na kierowce czy nie. I ostatnie pytanie - czy chwalenie kursanta jest dobrym rozwiązaniem? Czy może lepiej podchodzić do tego z dystansem, aby potem kursant po niezdanym egzaminie nie rozczarował się zbytnio?

Nasz miał zasadę, że jak było źle, ochrzaniał, a jak nie mówił nic, to znaczy, że jest dobrze. Jak w połowie kursu, po jakimś manewrze uśmiechnął się i powiedział: "Dobrze!", wiedziałam, że zasłużyłam. Potem zaczęło się gawędzenie i żarty w czasie jazdy - a to znaczyło, że jest jeszcze lepiej. Na koniec, jak panikowałam przed egzaminem, powiedział: "Pani już powinna jeździć samodzielnie". Supergość, słów nie tracił, a potrafił ustawić kursanta.

Pytanie: "Czy się nadaję?" - zadałam mu po pierwszej jeździe (bo ja uważałam, że się nie nadaję), a on na to, że po takim czasie nie da się powiedzieć. Tak mnie ustawiał, abym sama oceniła, czy się nadaję: czy lubię prowadzić, czy potrafię oswoić się z coraz większym zakresem odpowiedzialności (bo coraz mniej mi podpowiada), czy panuję nad sobą i autem, jak jego tam nie ma (WORD).

[Cthulhu]

Nasz miał zasadę, że jak było źle, ochrzaniał, a jak nie mówił nic, to znaczy, że było dobrze. Jak w połowie kursu, po jakimś manewrze uśmiechnął się i powiedział: "Dobrze!", wiedziałam, że zasłużyłam, i mnie to na nowo zmytowywało. Mnie taka metodyka odpowiada.

U mnie wyglądało to w ten sposób, że instruktor mówił, co robię źle, ale nigdy nie ochrzaniał. Często jednak chwalił, co bardzo mnie motywowało, ale wiem, że było to szczere. Oczywiście radził podchodzić do tego z dystansem, żeby właśnie nie wpaść w samozachwyt. Mi taka forma nauczania odpowiadała, później na egzaminie nie miałam żadnych problemów, mimo, że atmosfera oczywiścia była inna (atmosfera na jazdach nigdy nie przypominała egzaminu). Myślę, że to zależy od osoby - jedni lepiej się uczą gdy ktoś ich chwali, a na innych działają "ostrzejsze słowa".

[eragon]

jedni lepiej się uczą gdy ktoś ich chwali, a na innych działają "ostrzejsze słowa".

Gdyby to instruktor wiedzial przed szkoleniem....
Lepiej się szkoli takiego co pod nosem burczy "czemu mi to nie idzie?", niz takiego co uważa, że "przecież dobrze zrobiłem.."

aby skutecznie uczyć należy pozwalać na jak największą samodzielność, co skutkuje błędami

Też tak uważam, ciągłe pomaganie i ruszanie za kursanta nie nauczy go niczego.

staram się zauważyć pozytyw i go o tym poinformować - chwaląc

Ale bez przesady i rzucania sie na szyję.. Wystarczy "cos zaczyna sie dziać", "klaruje się"...

[kolezankafilizanka]

U mnie wyglądało to w ten sposób, że instruktor mówił, co robię źle, ale nigdy nie ochrzaniał. Często jednak chwalił, co bardzo mnie motywowało, ale wiem, że było to szczere. Oczywiście radził podchodzić do tego z dystansem, żeby właśnie nie wpaść w samozachwyt. Mi taka forma nauczania odpowiadała, później na egzaminie nie miałam żadnych problemów, mimo, że atmosfera oczywiścia była inna (atmosfera na jazdach nigdy nie przypominała egzaminu). Myślę, że to zależy od osoby - jedni lepiej się uczą gdy ktoś ich chwali, a na innych działają "ostrzejsze słowa".

Wiesz co, to jeszcze co innego. Instruktor był dla mnie autorytetem, i w pewnej chwili zaakceptowałam jego sposób uczenia i atmosferę, z całym dobrodziejstwem inwentarza. Ceniłam jednoznaczność w komendach i w ocenianiu, wiedzę i panowanie nad sytuacją. Miał ogromne poczucie humoru - to równoważyło moje stresy A jak mu się zdarzyło przesadzić z jakimś ostrym tekstem, to zmieniał podejście - no słuchaj, szczęka mi opadła, bo sądziłam, że po tylu latach oni są niereformowalni.

[bartek0807]

Instruktor nie jest od chwalenia,instruktor jest od nauczenia i wymagania.

Jak Cię będzie chwalił,a potem egzaminu nie zdasz,to powiesz,że "jak to przecież tak mnie instruktor chwalił,a tu negatyw ?"

[Stokrotka17]

Witam. Jestem po drugiej jezdzie. Na pierwszej po 10 minutach wyjechalam na miasto i zaczely sie problemy.. Instruktor ciagle krzyczy, a ja ze stresu nie moge zalapac jak operowac pedalami. Wydaje mi się,ze lekko cisne te pedały,a on krzyczy,ze stapam jak slon... Na drodze zgasł mi dwa razy, ale jak tylko instruktor zaczął krzyczec,to kompletnie nie wiedziałam co robic. Zaczynam się zastanawiać, moze ja się do tego nie nadaje.. Proszę poradzcie mi cos.. Dziękuję

[Cyryl]

masz prawo wyboru instruktora lub zrezygnowania z obecnego i wybór nowego.
podczas pierwszej jazdy, mimo że to stres, trzeba się przyjrzeć instruktorowi: czy będzie nam odpowiadał.
może być dobry, ale sposób postępowania, poczucie humoru itp. może być dla uczącego się nie do zaakceptowania.
w takim wypadku nie musisz nic mówić instruktorowi, ale idziesz do właściciela OSK i żądasz zmiany instruktora. dobrze byłoby, aby nie kierować się przypadkiem, ale zasięgnąć opinii. może być w sieci, można udać się na plac zmian i popytać uczących się na różnych etapach uczenia się o opinie.

natomiast przestrzegam przed bezstresowym nauczaniem. nauka jazdy to ciężka praca polegająca na popełnianiu błędów i wyciąganiu z nich wniosków. a popełnianie błędów nie jest bezstresowe.
nie zawsze instruktor, który stwarza przyjemną atmosferę jest skuteczny.
więc często stoimy przed wyborem: 30h ciężkiej harówki i pozytywne zakończenie, czy 30h luzackiej jazdy i never-ending story z egzaminami oraz dodatkami.

[kolezankafilizanka]

Witam. Jestem po drugiej jezdzie. Na pierwszej po 10 minutach wyjechalam na miasto i zaczely sie problemy.. Instruktor ciagle krzyczy, a ja ze stresu nie moge zalapac jak operowac pedalami. Wydaje mi się,ze lekko cisne te pedały,a on krzyczy,ze stapam jak slon... Na drodze zgasł mi dwa razy, ale jak tylko instruktor zaczął krzyczec,to kompletnie nie wiedziałam co robic. Zaczynam się zastanawiać, moze ja się do tego nie nadaje.. Proszę poradzcie mi cos.. Dziękuję

Stokrotko, u mnie tak było. Moje pytanie: czy to jest tak dobry (merytorycznie) instruktor, że wytrzymasz trudne początki? Czy Ty masz do niego zaufanie, jak chodzi o jego doświadczenie i wiedzę? Myślę, że jak będziesz lepiej jeździła, on też przestanie się denerwować. Czy raczej to jest nauczyciel z przypadku, przydzielony Ci w biurze, nieprzyjemny typ itd., i czujesz, że nie dasz przy nim rady?

A co do nogi słonia, to auta szkolne mają, jak mówił mój instruktor, "wyrobione" pedały i czasem ostro reagują. Moje auto własne ma pedały strasznie oporne w porównaniu ze szkolnym Clio. Tego też musiałam się nauczyć

Powtórzę za Cyrylem: nie daj się nabrać na "miłą atmosferę" i "bezstresową naukę". Mój pierwszy instruktor przed laty obiecywał bezstresową naukę i niczego nie nauczył, a drugi niczego nie obiecywał, ale trenował nas po żołniersku i jego naukę błogosławię za każdym razem, jak wsiadam do auta

[Stokrotka17]

Dziękuję Wam za odpowiedzi. To nie tak, że chcę instruktora, który będzie "głaskał mnie po głowie". Chodzi o to, że moja pierwsza jazda wyglądała w ten sposób, że wsiadłam do auta i pan instruktor wytłumaczył gdzie są światła, pozwolił mi się nimi "pobawić", wytłumaczył jak ustawić fotel i lusterka, pokazał jak przełączać biegi... Następnie powiedział to ruszamy, wcisnąć sprzęgło, lekko dozować gaz, popuszczając to sprzęgło. Porobiłam kilka kółek i na drogę... Super, tylko ja nadal nie wiem, kiedy i jak hamować. Czy przed skrzyżowaniem tylko wytracać prędkość,czy hamować i jak to robić. Krótko mówiąc nie wytłumaczył mi jak to wszystko działa. Czytam książkę, ale to nie to samo. Chciałam poćwiczyć na placu, mówiłam mu o tym, ale on twierdzi, ze szkoda czasu na plac. Nie jest gburowaty, ale kiedy jedziemy poza miastem potrafi opowiadać o swojej rodzinie, a nie tłumaczy. Nie wiem, albo to ja się nie nadaję, albo on po prostu ma taki sposób nauki...

[Cthulhu]

Ja bym na Twoim miejscu zmieniła go na kogoś innego. Gadanie o rodzinie zamiast tłumaczenia raczej nie jest dobrym sposobem na naukę.
A ogólnie ktoś Ci go polecił czy to był losowy wybór?