Lęk przed zrobieniem prawka

[lith]

Co nie zmienia faktu, że prawko stało się praktycznie standardem. Pamiętam, że u mnie przed końcem liceum prawko miało 26 osób na 30 w klasie. Oczywiście jedni jeździli więcej, inni mniej, jeszcze inni prawie wcale. Jak można sobie na to finansowo pozwolić i będzie się miało po zrobieniu prawka czym od czasu do czasu pojeździć to nie ma co się nawet zastanawiać.

[Uciekaj1]

Jak można sobie na to finansowo pozwolić i będzie się miało po zrobieniu prawka czym od czasu do czasu pojeździć to nie ma co się nawet zastanawiać.

To pewnie, że tak. Nigdy nie wiadomo, czy się nie przyda. U nas, w Polsce prawo jazdy (przynajmniej jakiś czas temu) traktowane jest jak coś... "wyjątkowego" (?) i uważało się, że nie każdy może być muzykiem, i tak nie każdy może umieć jeździć. Tylko, że jak się poćwiczy, to i tym muzykiem się zostanie - może nie profesjonalistą, ale zagrać się zagra, no czasem z drobnymi błędami Nie wiem jak to inaczej opisać, ale wiecie o co mi chodzi.

Gorzej, jeśli się jest pewnym, że nie będzie czym jeździć (nawet od czasu do czasu) przez najbliższy, dłuższy czas. Tak miał mój kolega. Prawo jazdy miał z 5 lat niestety na początku sobie nie radził w ogóle, ale poszedł na jazdy doszkalające, bo się bał samemu jeździć i potem jakoś to poszło. No, ale jazdy go kosztowały tyle, co kurs... Dlatego warto sobie jeździć od czasu do czasu

[McBarbara1962]

Ja się bałam okropnie. Wszyscy znajomi biegali zaraz po 18 na prawko, a ja... No blokada. Nie ma mowy. Dopiero potem mi przeszło. Ale to pewnie kwestia tego, że wtedy nie mieliśmy samochodu, więc nie miałabym z kim poćwiczyć.

____________________
Na tanie zakupy to tylko do nas http://meandmycars.yolasite.com/ zapraszamy!

[sarayaa]

Ja miałam lęk. Ogólnie bałam się wszystkiego a najbardziej wypadków drogowych. Ciężko mi było pojąć jak można zapanować nad taką wielką blaszaną maszyną. Wątpiłam w swoje umiejętności. O ile przy pierwszym dziecku jeszcze jakoś zaciskałam zęby (szczególnie zimą) i jeździłam komunikacją miejską tak przy drugim wymiękłam. Sama wyprawa do głupiego lekarza to był horror. Wybrać sie z moją młodszą gdzieś to masakra bo jak to ona mówi "nie umiem chodzić ". Jak mi już ręce zaczęły wysiadac i zobaczyłam ile kasy marnuję na bilety a przede wszystkim czasu to sama stanowczo stwierdziłam, że muszę mieć prawo jazdy w szczególności że mamy dwa samochody i jeden stoi w garażu nieużywany. Poszło gładko, zdałam za pierwszym razem i od wczoraj jeżdżę już sama (19.11 odebrałam prawo jazdy). Ze względu, że jestem początkująca to jeszcze mam obawy, że z czymś sobie nie poradzę, coś zrobię źle ale są to zupełnie inne lęki niż te przed rozpoczęciem kursu. Dzisiaj już mi się jechało o wiele lepiej i tak będzie też z tobą. Powodzenia

[fran4]

jeździłem z instruktorem pół roku, zanim stwierdził, że jestem już gotowy podejść do egzaminu. Moja determinacja i jego cierpliwość zaowocowały tym, że zdałem za pierwszym razem, a egzamin był bułką z masłem. Tak więc głowa do góry, każdemu się uda!

[mumu]

A czego dokładnie sie boisz? Z rozmów z innymi wiem, że niektórzy np. stresują się tym że nie zdają i będzie wstyd lub że będą zdawać w nieskończoność. Inni znowu stresują sie tym ze wgl nie ogarną samochodu, biegów itd. Także tego... rózne powody są