Co można bez KW lub Szkolenia Okresowego:
Art.39a Ustawy o transporcie drogowym
wytłuszczone to własnie wymóg KW lub Szkolenia Okresowego:
3. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt
1, 5 i 6, nie stosuje się do kierowcy pojazdu:
1) do kierowania którego wymagane jest prawo jazdy kategorii A1, A, B1, B
lub B+E;
2) którego konstrukcja ogranicza prędkość do 45 km/h;
3) wykorzystywanego przez siły zbrojne;
4) obrony cywilnej, jednostek ochrony przeciwpożarowej lub jednostek odpowiedzialnych
za utrzymanie bezpieczeństwa lub porządku publicznego;
5) poddawanego testom drogowym do celów rozwoju technicznego przez producentów,
jednostki badawczo-rozwojowe lub szkoły wyższe;
6) odbywającego przejazd bez osób lub ładunku:
a) w celu dokonania jego naprawy lub konserwacji,
b) z miejsca zakupu lub odbioru;
7) używanego w sytuacjach zagrożenia lub przeznaczonego do akcji ratunkowych;
wykorzystywanego do:
a) nauki jazdy osób ubiegających się o prawo jazdy,
b) szkolenia osób posiadających prawo jazdy,
c) przeprowadzania państwowego egzaminu osób ubiegających się o prawo
jazdy;
9) wykorzystywanego do użytku osobistego w przewozie drogowym osób lub
rzeczy;
10) wykorzystywanego do przewozu materiałów lub urządzeń niezbędnych kierowcy
do jego pracy, pod warunkiem że prowadzenie pojazdu nie jest jego
podstawowym zajęciem.
Ustawa, chyba że to przeoczyłem, nie jest łaskawa zdefiniować co to jest "Użytek osobisty".
Jest za to defincja "potrzeby własne":
4) niezarobkowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne – każdy
przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego
lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego
przewozu drogowego osób lub rzeczy, wykonywany przez
przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności
gospodarczej, spełniający łącznie następujące warunki:
a) pojazdy samochodowe używane do przewozu są prowadzone przez
przedsiębiorcę lub jego pracowników,
b) przedsiębiorca legitymuje się tytułem prawnym do dysponowania pojazdami
samochodowymi,
c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego – rzeczy przewożone są
własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione,
wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone
lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z
przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a
także przewóz pracowników i ich rodzin,
d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w
zakresie usług turystycznych;
5) niezarobkowy krajowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby własne
wykonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy – przewóz na potrzeby
własne wykonywany z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej;
I jest taki artykuł:
Przewozy na potrzeby własne
Art. 33.
1. Przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywane po uzyskaniu zaświadczenia
potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia
przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej
działalności gospodarczej.
2. Obowiązek uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
przewozów drogowych wykonywanych:
1) w ramach powszechnych usług pocztowych;
2) przez podmioty, niebędące przedsiębiorcami, o których mowa w art. 3 ust. 2
pkt 3, z tym że w przypadku działalności wytwórczej w rolnictwie dotyczącej
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa,
leśnictwa i rybactwa śródlądowego obowiązek uzyskania zaświadczenia
nie dotyczy rolnika w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz.
25, z późn. zm.6));
3) przez przedsiębiorców posiadających uprawnienia do wykonywania transportu
drogowego.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: oznaczenie przedsiębiorcy,
jego siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres, numer w rejestrze
przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej, rodzaj i zakres
wykonywania przewozów drogowych na potrzeby własne oraz rodzaj i liczbę
pojazdów samochodowych.
4. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania
przewozów wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia
do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Zaświadczenie to uprawnia również do wykonywania niezarobkowego
przewozu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z rodzajem
przewozów w nim określonych.
6. Wniosek o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać
informacje i dokumenty określone w art. 8 ust. 2 pkt 1–4 i ust. 3 pkt 1–3, 7 i pkt
8.
7. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
8. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy
z zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta na
okres do 5 lat. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy
oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje minister właściwy do
spraw transportu na okres do 5 lat.
9. W przypadku wykonywania przewozów, o których mowa w ust. 1, niezgodnie z
wydanym zaświadczeniem właściwy organ odmawia wydania nowego zaświadczenia
przez okres 3 lat od dnia upływu ważności posiadanego zaświadczenia.
10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wypisu z tego zaświadczenia, mając
na uwadze przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 20 ust. 2.
11. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia,
kierownika jednostki, o którym mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania zaświadczeń
na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy.
Art. 34.
1. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na potrzeby własne
może wymagać uzyskania odpowiedniego zezwolenia, jeżeli umowy międzynarodowe,
którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, tak stanowią.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca, z
zastrzeżeniem art. 33 ust. 2, obowiązany jest dołączyć zaświadczenie określone
w art. 33 ust. 1.
3. Przepis art. 25 oraz art. 30 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Przy wykonywaniu międzynarodowego przewozu drogowego osób na potrzeby
własne jest wymagany formularz jazdy, o którym mowa w art. 27.
5. Minister właściwy do spraw transportu prowadzi rejestr pojazdów i przedsiębiorców
wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne,
z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia,
kierownika jednostki, o którym mowa w art. 17 ust. 2, do prowadzenia rejestru,
o którym mowa w ust. 5.
7. Minister właściwy do spraw transportu odmawia wydania zezwolenia na wykonywanie
międzynarodowego przewozu drogowego na potrzeby własne przez
okres 3 lat od dnia stwierdzenia wykonywania przewozu niezgodnie z wydanym
zaświadczeniem.
W zasadzie nie mozna pracowac jako kierowca bez KW, poza
- ciężarówką pocztową
- wozem strażackim (?)
- śmieciarką
- transportem własnych płodów rolnych
Temat wałkowany ad naeuseam na forum wagaciezka.
Borys
