Marianna napisał(a):ze strony
http://www.wsp.krakow.pl/apismo/nr2/Palenie.htmlOd wielu lat panuje w Polsce i na świecie moda na palenie papierosów. W statystykach krajów o najwyższym procencie palących, Polska znajduje się u samego szczytu. Fakt ten napawa mnie dumą, że mój kraj nie jest jednak zacofany. Jestem pełen podziwu dla milionów Polaków, którzy łączą się w rytuale czczenia tytoniu. W związku z powyższym każdy młody człowiek powinien poczuć się zobowiązany do wsparcia tej narodowej reprezentacji, w myśl słów, że "siła narodu tkwi w jego jedności".
Palenie papierosów stało się nieodzowną częścią życia narodu, organizując wolne chwile bywalców barów, parków, przystanków itd. Statystyki podają, że w skutek palenia papierosów umiera corocznie 2 miliony ludzi, gdyby jednak chwilę nad tym pomyśleć, możemy dojść do wniosku, że na coś trzeba umrzeć! Dziś nawet samobójstwa przestały być popularne. Po co więc umierać gwałtownie i tragicznie, kiedy możemy ciesząc się pełnią życia skracać je sobie powoli, a systematycznie – osiągając ten sam skutek. Przyjęło się, że tytoń jest zagrożeniem dla zdrowia. Wobec tego czy mieszkanie w uprzemysłowionych centrach, broń biologiczna, czy terroryzm nie zagrażają życiu ludzi?
Podejrzewam, że znana jest każdemu lista chorób, w jakie można popaść paląc papierosy, nikt jednak nie bierze pod uwagę ich terapeutycznych właściwości. Papierosy przeciwdziałają nudzie, odprężają przed kolokwium i uspakajają po awanturze z dziewczyną. Dają poczucie zjednoczenia z ludźmi, umożliwiają nowe znajomości. Pozwalają awansować do grupy „wyluzowanego towarzystwa”, poderwać fajną dziewczynę.
Palenie papierosów to ostatnio nieodzowna część życia szkoły. Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie szkolnej łazienki bez dymu papierosowego. To on przydaje inny klimat, otacza krąg wybranych ludzi. Palenie papierosów w miejscach zakazanych, jest niemal mrożącą krew w żyłach przygodą. Przyłapani na gorącym uczynku młodzi palacze, urastają do rangi symboli, młodych gniewnych, mających odwagę łamać zakazy.
Palenie papierosów przyspiesza nasze wejście w dorosłe życie, zaczynają nas postrzegać jako dorosłych, interesujących, wyluzowanych. Dowartościowują nas stwierdzenia znajomych: „ do twarzy Ci z papierosem”.
Osoby palące wydają się być bardziej odważne, otwarte na ludzi. Akceptują „biernych palaczy”, stwarzając im warunki, w których Ci mogą oddychać dymem i wprowadzać do swych płuc ogromną ilość związków chemicznych. Potrafią oni dzielić się swoim szczęściem z innymi, wyrażając tym samym postawę najbardziej ludzką.
Patrząc na billboardy, kuszące hasłami, kolorami i energią, nie możemy się oprzeć kupieniu małej, estetycznie wyglądającej paczki. W końcu palenie papierosów staje się czymś na miarę manifestowania dojrzałości, dorosłości. Irytują, więc młodzież sklepowe hasła: „nieletnim papierosów nie sprzedajemy”. Uczucie to jednak mija, gdy miła pani zza lady nabija na kasę cenę i podaje małą paczuszkę z uśmiechem. Śmieszą też ostrzeżenia takie jak: „nie pal papierosów, bo niszczą cerę, włosy i zęby”, wiemy bowiem doskonale, że na rynku dostępne są kremy regenerujące, szampony z odżywkami i pasty do zębów ekstra wybielające. Wspomnieć należy też o działaniu gum do żucia, które skutecznie likwidują nieprzyjemny oddech.
Do ciekawych wniosków dochodzą kilkudziesięcioletni palacze, po wyjściu od lekarza, od którego właśnie dostali zakaz palenia z przyczyn zdrowotnych. Wracają oni wówczas do odległych czasów młodości, pierwszego papierosa zapalonego w gronie znajomych, zadymionych pomieszczeń na weekendowych imprezach. Wracają do przeszłości i stwierdzają, że bez papierosów nie wyobrażają sobie życia. Po cóż zatem żyć w stresie, izolować się, czuć samotnym i smutnym, kiedy ludzkość wymyśliła coś tak wspaniałego jak papieros.
Papierosy otwierają przed swoimi użytkownikami nowe możliwości, umożliwiają zawarcie ciekawych znajomości, poznanie interesujących ludzi, poczucie jedności z bywalcami barów, palarni. Biorąc zatem pod uwagę liczne zalety palenia papierosów proponowałbym zmianę hasła „Palenie szkodzi zdrowiu” na „Papieros – mała rzecz, a cieszy”.
