Forum prawojazdy.com.pl • Zobacz wątek

przez **scorpio44** » wtorek 01 listopada 2005, 18:30

No i wreszcie jak postanowiliśmy, tak zrobiliśmy. 29 października 2005 około godziny 19.00 Mmeva, Miros, Sławek "18" i ja spotkaliśmy się przy grobie Sławka na cmentarzu na Krzyżu w Tarnowie. Postawiliśmy tam kilka zniczy oraz położyliśmy wiązankę z szarfą, na której jest napis: Szkoda, że tak szybko odjechałeś. Koledzy z forum www.prawojazdy.com.pl. Będzie ona widoczna na zdjęciu, które niebawem zostanie tu zamieszczone.

przez **Sławek_18** » wtorek 01 listopada 2005, 21:27

Otrzymałęm własnie od brata (wnioskuje po katalogu publicznym) taka wiadomość na GG

Kod: Zaznacz cały: [b]witaj, nie wiem, czy mam dobry numer, ale kiedys Slawek Cie mial w liscie kontaktow - chcialbym podziekowac serdecznie za wieniec, ktory zaniesliscie od calego forum prawo jazdy na cmentarz[/b]

przez **emka** » wtorek 01 listopada 2005, 22:24

To miłe. Jesteście WIELCY! Chyle czoła....

(*)

przez **scorpio44** » wtorek 01 listopada 2005, 22:33

przez **Mmeva** » środa 02 listopada 2005, 01:01

przez **milena** » środa 02 listopada 2005, 13:58

do forum dołączyłam stosunkowo niedawno.
Nie znałam Sławka.
Ale sądząć po słowach, które padły na tym forum na jego tema uważam, że warto zapalić mu świeczkę

(*)

przez **emka** » środa 02 listopada 2005, 14:58

Piekny ten wieniec...

przez **zmartyka** » środa 02 listopada 2005, 22:02

Jesteśmy rodzicami Sławka, który ponad rok temu zginął na motorze. Byliśmy bardzo wzruszeni, gdy zobaczyliśmy od Was (forum prawojazdy ) kwiaty i szarfę z napisem. Serdecznie Wam dziękujemy! Za kwiaty, za życzliwość, za pamięć i za modlitwę. Słąwek zginął 7.sierpnia 2004 roku, tak jak wiecie, uciekając przed policją. Zastanawiacie się dlaczego uciekał. Chętnie Wam to wyjaśnimy. Bezmyślna ucieczka nie była w stylu naszego syna. Był bardzo zrównoważony. Miesiąc wcześniej byliśmy razem na wakacjach (Włochy, Francja, Austria) i Sławek prowadził nasz samochód przez 4,5 tys. kilometrów. Był świetnym kierowcą i był zawsze opanowany. To miały być jego "wakacje życia", jak sam mówił. Dostał się właśnie na studia (prawo, na Uniwersytecie Jagiellońskim). Bardzo się cieszył, bo świetnie zdał egzamin. Po powrocie ze wspólnego z nami (rodzicami) wyjazdu pojechał z grupką kolegów w Tatry. Zdobył prawie wszystki najwyższe szczyty. W piątek wieczorem wrócił do domu i opowiadał, jakie zachwycające widoki oglądał. W sobotęrano rozmawialiśmy jeszcze przy śniadaniu. Potem my wyszliśmy do znajomych a Sławek (jak się okazało) wziął z garażu motor - dwudziestoletni Kawasaki) i pojechał do koleżanek opowiedzieć o wyjeździe w góry. Tak się złożyło, że z powodu urwania tylnego błotnika, który oddałem do spawania, motor nie miał tabliczki rejestracyjnej. Sławek wracał do domu od koleżanek, gdy próbował go zatrzymać nieoznakowany samochód policyjny - Ford Mondeo. Trudno powiedzieć, czy Sławek wiedział, kto za nim jedzie. Fakt, że jechali za nim przez całe miasto a po wyjeździe na drogę prowadzącą poza Tarnów (Pawęzów) jechali za nim, jak zeznało ok. dziesięciu świadków w odległości 5 - 7- 10 - 15 metrów. Ponieważ prędkość była duża (100 - do 150 km/godz) więc Sławek nawet nie miał szans przyhamować na zakręcie, by zwolnić. Jeśliby przyhamował. to jadący za nim Ford Mondeo po prostu by go staranował. W pewnym momencie zrównał się z nim i zaczął go spychać do rowu. Sławkowi udało się wyrwać do przodu. Nie miał na pewno wątpliwości, że ucieka przed śmiercią. Niestety, po ok. 700 metrach wypadł z zakrętu i wpadł do rowu, zatrzymując się na mostku. Zginął na miejscu. Policjanci z drogówki z innych miast (z którymi rozmawiałem) mówili, że to szczyt głupoty gonić samochodem motocykl po mieście, bo albo ucieknie, albo zabije siebie lub jeszcze kogoś. Nazwali wprost głupotą postępowanie tarnowskich policjantów. Potem były same "przypadki": Nagranie z wideoradaru nie zachowało się, rozmowy oficera dyżurnego z patrolem policji uległy "samoczynnemu" wykasowaniu z komputera, policja nie wydała wideokasety z nagraniem prokuratorowi natychmiast, tylko po kilku godzinach, stwierdzając, że nic się nie nagrało, samochód policyjny został "zabezpieczony" na parkingu policyjnym i ostemplowany pieczęciami policji (!!!), itd, itp. Prokuratura robiła wszystko, żeby nie stwierdzić jakiejkolwiek winy policjantów. Nawet oceniając zeznanie dziewczyny, którą goniący motocyklistę samochód policyjny o mało nie przejechał (uskoczyła w ostatniej chwili w bok), powiedzia, że to wcale nie świadczy o tym, że policjanci stanowili zagrożenie dla innych użytkowników jezdni a dzieczyna jeśli chce, to sama może skarżyć policję. A w ogóle to prokurator stwierdził, że policja ma prawo "skutecznie" zatrzymać kierowcę, który nie zatrzymał się do kontroli, nawet, jeśli kierowca ma ponieść śmierć. Jest to szokiem, myślę, że nie tylko dla nas, rodziców.

Teraz, gdy głośne stało się wydarzenie w Mielcu, gdy policja ewidentnie przyczyniła się do śmierci motocyklisty zajeżdżając mu drogę i w dodatku otwierając drzwi, by się mógł "skutecznie" tzn. "na śmierć" zatrzymać, wielu znajomych widzi analogię pomiędzy metodami policji tarnowskiej i mieleckiej oraz analogię w postępowaniu prokuratury. Ten tzw. "wymiar sprawiedliwości" jest "obiektywny inaczej". po śmierci Sławka zdarzały się dziwne rzeczy, o których nie chcę teraz pisać, żeby nie przynudzać, ale jeśli będziecie chcieli kilka zadziwających i niewytłumaczalnych faktów poznać, to chętnie je opiszę. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy za Wasze serce i życzliwość. Niech Pan Bóg Wam wynagrodzi. Jadwiga i Zbigniew Martykowie (e-mail: zmartyka@wp.pl).

przez **Agawa** » czwartek 03 listopada 2005, 16:09

Najszczersze wyrazy współczucia dla Państwa. Sama jestem matka i podejrzewam co przeżywacie.
Wcale Państwo nie przynudzają...ciesze sie że państwo przybliżyli nam okoliczności smierci Sławka. Do tej pory niewiele na ten temat wiedzieliśmy oprócz tego że uciekał przed policją.
Prosze opisać te wydarzenia które nastapiły po śmierci Sławka.
Serdeczne pozdrowienia.

przez **emka** » czwartek 03 listopada 2005, 18:45

Nie sposób wyrazić słowami tego co czuje się po przeczytaniu tej wiadomośći... Nie pozostaje nic oprócz słów współczucia!!

przez **zmartyka** » piątek 04 listopada 2005, 17:53

Kochani! Po opisaniu przez nas tragedii naszej i naszego Sławka otrzymalimy proby, aby opisać te dziwne wydarzenia, które zaszły w zwišzku z jego mierciš. Oto najistotniejsze:
1) Jak wspomniałem, ławek pojechał do koleżanek, aby opowiedzieć im o zdobytych w Tatrach szczytach. Były tam dwie dziewczyny i ich rodzice. Wszyscy zgodnie twierdzš, że przyjechał do nich gdzie po godz. 17.oo. pobył ok. pół godziny a potem nagle wstał i powiedział, że musi już jechać. Wyjechał od nich gdzie przed 18.oo. Starsza córka spoglšdał nawet na zegarek, bo wychodziła na imieniny. Po odjedzie Sławka minęło jakie 30 do 45 min. Mama koleżanek zdšżyła w tym czasie posprzštać naczynia po posiłku i usiadła, żeby odpoczšć. Po ok. 5-10 minutach od końca pracy w kuchni dostała ode mnie telefon z informacjš, że Sławek nie żyje. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że ja nie mogłem zatelefonować po 30, 45, min od wyjazdu Sławka od nich z takš informacjš, bo sam dowiedziałem się o jego mierci po ponad 2 godzinach! A Sławek zginšl o godz.... 16.oo!!!. Sprawdzalimy to we wszelki możliwy sposób (dyspozytorka pogotowia, informacja z policji, wiadkowie itd.) Nawet gdyby przuyjšć, że zegarki u naszych znajomych le wskazywały czas, to wszyscy czworo sš zgodni, że na pewno od wyjazdu Sławka do otrzymania telefonu nie minęło więcej jak 45, 60 min. A tymczasem minšć musiało ok. 2,5 godz. Nawet nie patrzšc na zegarek nie można tak błędnie okrelić minionego czasu. Przykładowo: ja piszę to na razie ok. 10, 15 min. (nie patrzę na zegare). Ale gdyby mi któ usiłował wmówić, że piszę to 1,5 godz, to od razu powiedziałbym, że to niemożliwe. Najprostsze rozwišzanie to takie, że znajomi musieli na jakie 1,5 do 2 godz. zapać w niewytłumaczalne odrętwienie(???). Bo przecież (jak sami mówiš) nie był u nich żaden duch, tylko nasz Sławek. Do tej pory nikt nie potrafi tego wyjanić.

2. W ostatnim roku Sławek mówił do wielu osób, że będzie wiecznie młody (do nas, do brata, do koleżanek i kolegów). Zaczęło się od przysłowia, które powiedzielimy:"staroć nie radoć - młodoć nie wiecznoć". Na to Sławek: "a ja będę wiecznie młody". Ja się nawet zdenerwowałem, bo nie lubię, jak kto mówi nielogicznie i powiedziałem:"co ty mylisz, że ty się nie zestarzejesz? że nie będziesz miał nigdy zmarszczek?" A Sławek: "Ja się nigdy nie zestarzeję. Przekonasz się". Nie wiemy, czemu on tak mówił droczšc się jakby z nami. Pewnie, gdyby go skłonić do poważnej odpowiedzi, to sam nie wiedziałby, skšd mu przychodziły takie myli. Teraz sobie tłumaczymy, że Pan Bóg wkładał w tym ostatnim roku w jego usta słowa, z których znaczenia nawet on nie zdawał sobie sprawy. Było to po to, bymy sobie w odpowiednim momencie to przypomnieli i zrozumieli, że taka była wola Boża i że tak po prostu miało być.

3. Sławu zginšł w pierwszš sobotę miesišca - dzień Maryjny. Pierwszej nocy przynił się dziewczynie, która jako ostatnia widziała go żywego (to ta, która musiała uskoczyć w bok, żeby samochód z szalonymi policjantami jej nie potršcił). Dziewczyna spała przy zapalonym wietle w swoim pokoju. Przynił się jej Sławek ubrany w skórę, w kasku z podniesionš szybkš i powiedział do niej;"Ty widziała mnie żywego ostatnia. Mam do ciebie probę: odnajd moich rodziców i powiedz im, że przepraszam ich za wsystkie przykroci, jakie im w życiu wyrzšdziłem a zwłaszcza za tę dzisiejszš" I zgasił jej wiatło, żeby pokazać, że to naprawdę był on. Rano wiatło było rzeczywicie wyłšczone, a dziewczyna upewniała się, że nikt nie wchodził do jej pokoju i nie gasił wiatła.

4. Tej samej nocy Sławu przynił się swojej koleżance. Siedział na brzegu rowu, w który wpadł na motorze i był cały szczęliwy. Koleżanka była bardzo smutna , podobnie jak inne osoby, które stały na miejscu wypadku. Sławu zauważył te smutne miny, sam spoważniał i powiedział:" Nie smućcie się już, bo ja jestem już w DOMU i jestem taki szczęliwy!" Na to koleżanka: " To skoro tam jeste, to pomagaj nam w trudnych sprawach" A Sławek:"Będę wam wszystkim pomagał". Rzeczywicie - wiele osób mówiło nam potem, że w sytuacjach skomplikowanycj zwracali się do Sławka i prosili o pomoc. I sprawy się w dziwny sposób pomylnie rozwišzywały

5. Jedna z koleżanek miała sen (Sławek nił jej się wiele razy): Rozmawiała ze Sławkiem o wartociach, mówił, co w życiu się naprawdę liiczy, że nie to, kim kto jest, ale to ile miał miłoci, dobroci. Że tylko to można ze sobš wzišć na tamtš stronę. Powiedział jej:"Ty też tu kiedy będziesz, ale za chwilę. No, za dłuższš chwilę. A więcej zrozumiesz w pištek". W pištek koleżanka ta była z grupš kolegów w Tatrach. Chcieli przejć kawałek szlaku, którym szedł Sławek. Niedaleko Zawratu zdarzyło się co niezwykłego. Koleżanka ta (Jadzia) szła jako ostatnia. Nagle z góry ruszyła lawina kamieni prosto na niš. Nie były to małe kamienie. Miały rednicę co najmnie pół metra! Zbocze, po którym lawina kamieni spadała było proste, bez nieerównoci, które mogłyby zmienić tor lawiny. Jadzia stanęła jak wryta, zresztš nie miałaby dgzie się cskryć. I nagle cała ta lawina kamieni przed niš skręciła i w niewytłumaczalny sposób przetoczyła się obok. Potwierdzajš to inne osoby, które były z niš w górach. A propos - czytałem niesamowitš ksišżkę:"Swiadkowie Bożego Miłosierdzia" (współczesnej mistyczki majšcej kontakt z duszami nie tylko czyćcowymi ale także z tymi już zbawionymi - podpisuje się tylko imieniem - Anna - bo chce zachować anonimowoć) Ksišżkę można kupić w księgarniach katolickich. I tam m. in. wyczytałem, że dusze zbawionych mówiš, że dopiero będšc w niebie mogš pomagać nam na ziemi w sposób, jaki nie byłby możliwy, gdyby żyli na ziemi. I tak sobie pomylałem, że co Sławu mógłby zrobić, gdyby po prostu był wtedy z koleżankš w górach? Najbardziej przejmujšce jest jednak to, że zapowiedział jej to zdarzenie we nie.

Na razie tyle, choć były i inne wydarzenia. Postaram się opisać innym razem, bo za dużo czytania na raz może męczyć. Serdecznie wszystkich pozdrawiam - Zbigniew Martyka (zmartyka@wp.pl)

przez **pisaq** » niedziela 06 listopada 2005, 17:41

Jestem nowy na tym forum, ale rozumiem i podzielam Wasz smutek.

Wyrazy współczucia dla rodziców Sławka.

[`]

przez **mazak** » piątek 03 lutego 2006, 00:43

współczuję - choć nie znałem Sławka, żałuję że Go nie poznałem. 3majcie się wszyscy

przez **Tancerz** » wtorek 18 lipca 2006, 18:28

Zapalcie

Kto przegląda forum