Metodyka szkolenia kierowców

[oskbelfer]

z mojego bliswko 20 letniego doświadczenie śmiem twierdzić że przynajmniej połow instruktorów robi pokaz :)

[wojciech1962]

No to osiągnęliśmy kompromis - "połowa"

[oskbelfer]

to teraz pytanie czy szklanka jest do połowy pełna czy do połowy pusta :) myślę ze do połówy pełna :)

[wojciech1962]

To jest pytanie o mój poziom optymizmu?

[oskbelfer]

niom :)

[ks-rider]

…czy nie lepszym rozwiązaniem byłby …Po kursie teoretycznym …zdawał teorię i dopiero mógłby siąść za kółkiem i zacząć się uczyć jazdy... efekty nieprzygotowania teoretycznego potem mocno przeszkadzają w praktycznej nauce jazdy....

Nie uwazam, aby bylo to dobre rozwiazanie, aby zrozumiec teorie trzeba powiazac ja z praktyka. Teoria zawsze bedzie traktowana po macoszemu, ale to wlasnie zalezy od nastawienia wyklaoajacego teorie. Pytanie wiec jak bedzie ja wykladal, ciekawie czy nudnie ?

:wink:

[KUBA_1]

Wspólne kierowanie.

Następną fazą nauki jest wspólne z uczniem kierowanie. Instruktor przechodzi do tej fazy nauki po jednokrotnym lub kilkakrotnym zademonstrowaniu danego elementu jazdy. Nadal udziela uczniowi wskazówek i uwag, ograniczając je stopniowo w miarę postępów szkolonego. Wyjaśnia zwłaszcza, co sygnalizują określone spostrzeżenia i czego na ich podstawie można się za chwilę spodziewać. Wskazówki uzupełnia wyjaśnieniem, w jaki sposób można sprawdzić, czy czynności techniki jazdy były wykonane prawidłowo, tak by w pełni świadomie kierował pojazdem, rozumiał co i dlaczego robi, oraz jak pojazd reaguje na ruchy przyrządami kierowania.
Podczas wspólnego kierowania instruktor daje uczniowi coraz więcej swobody. Prowadzi to do pojawienia się nieprawidłowości jazdy, na które instruktor zwraca uwagę, ucząc szybkiego dostrzegania odchyleń i ich korygowania, a zarazem eliminowania błędów techniki jazdy i zapobiegania im.
Najwięcej uwagi należy poświęcić w tej fazie nauki technice ruchów przyrządami kierowania, stale przypominając, co je charakteryzuje. Analityczne podejście do kierowania ułatwia przyswajanie poszczególnych czynności z osobna i elementów jazdy w całości. Tak jak w pokazie, należy zwolnić tempo ruchów przyrządami kierowania, aby ułatwić uczniowi opanowanie zasadniczych ruchów, po czym przejść do tempa normalnego. W razie braku postępów w opanowaniu kierowania należy cofnąć się do pokazu i szerszych objaśnień.
Osobnicy trzymający koło kierownicy twardo, a czasem kurczowo, uczą się pracy przyrządami kierowania pojazdem trudniej i sprawiają instruktorowi sporo kłopotu. Bywa, że najpierw trzeba wykorzenić nawyk twardego operowania przyrządami kierowania, a dopiero potem przystąpić do zasadniczej nauki.
Kierując wspólnie z instruktorem uczeń początkowo sprzeciwia się właściwym ruchom, później podejmuje działania bardziej samodzielne i stopniowo przejmuje inicjatywę. Instruktor, widząc postępy szkolonego, coraz mniej pomaga w kierowaniu i tylko od czasu do czasu silniejszym akcentem wskazuje na rażąco błędny ruch. Powinien stale widzieć i odczuwać wyraźny udział ucznia w kierowaniu, w przeciwnym razie zbyt aktywnie prowadzi pojazd ze swego fotela, a uczeń nie przejawia należytej inicjatywy.
Instruktor może całkowicie powierzyć kierowanie pojazdem po stwierdzeniu, że uczeń wykonał dany element jazdy ruchami poprawnymi co do kierunku i nie popełnił rażących błędów co do wielkości i tempa tych ruchów. Z doświadczenia wiadomo, że lepiej jest przekazać uczniowi kierowanie pojazdem za wcześnie niż za późno.

[oskbelfer]

poczytałem to wszystko, jest w tym wiele prawdy jednak w moim odczuciu występuje w tych opracowaniach przerost formy nad treścią - ale jak zaznaczyłem jest to moja ocena, ktoś może mieć inne zdanie i skorzystać z tych porad :)